Wyspy Nowy Amsterdam, Saint Paul, Bouveta, Crozeta, Kerguelena i Księcia Edwarda
1522 r. - Statek Victoria po śmierci Magellana dowodzony przez Baska J. S. del Cano płynie na zachód koło nienazwanych wysp (późniejszy Nowy Amsterdam) na południu Oceanu Indyjskiego.
1559 r. - Portugalski kapitan Rui Melo da Câmara odkrywa bezludną wyspę na południowym Oceanie Indyjskim, którą nazywa São Paulo (Saint Paul) na cześć swojego statku.
1618 r. - Holender Harwick Claesz de Hillegom zauważa wyspę Saint Paul.
1633 r. - Holender A. Van Diemen dostrzega dwie małe wyspy na południowym Oceanie Indyjskim. Jedna z nich to Saint Paul, a drugą na cześć swojego statku nazywa Nowym Amsterdamem.
1663 r. - Holender B. Lam dostrzega wyspy (Księcia Edwarda) na południe od Afryki.
1696 r. - Holenderski żeglarz Willem de Flaming (Vlamingh) jako pierwszy ląduje na wyspach Nowy Amsterdam i Saint Paul. Jest też autorem pierwszego dość dokładnego opisu obu lądów.
1739 r. - Francuz Jean-Baptiste Charles Bouvet de Lozier odkrywa małą wyspę (Wyspa Bouveta) na granicy pływającego lodu na południowym Atlantyku. Błędnie określa położenie wyspy, przez co następni żeglarze nie mogą jej odnaleźć aż do 1808 r.
1772 r. - Na południowym Oceanie Indyjskim Francuz Yves J. de Kerguelen de Tremarc odkrywa i zajmuje dla Francji wyspę nazwaną potem jego nazwiskiem.
Rok później Kerguelen bezskutecznie poszukuje kontynentu na południe od odkrytej przez siebie wyspy.
- 1772 r. - Francuz Marc-Joseph Marion-Dufresne odkrywa dwie małe wyspy między Antarktydą i Afryką. Zostają nazwane Marion (późniejsze Wyspy Księcia Edwarda).
Dalej na wschód drugi dowódca ekspedycji Jules-Marie Crozet ląduje na innej wyspie, którą Marion-Dufresne nazywa Wyspą Crozeta.
1776 r. - J. Cook bada Wyspy Kerguelena. Wykazuje, że nie są częścią legendarnego południowego kontynentu i nazywa je Desolation Islands (Wyspy Opuszczenia). Natomiast Marion nazwie Wyspami Księcia Edwarda.
1792 - 1796 r. - Francuski kapitan Pierre F. Péron zostaje porzucony przez załogę i przez cztery lata żyje samotnie na Nowym Amsterdamie. Swoje doświadczenia spisze w opublikowanych potem wspomnieniach.
1806 r. - Brytyjczycy odkrywają wyspy Auckland (będą należeć do Nowej Zelandii).
1808 r. - Brytyjski wielorybnik kapitan James Lindsay natrafia na wysepkę na południowym Atlantyku i nazywa ją Wyspą Lindsaya (Wyspa Bouveta).
1810 r. - Hasselborough odkrywa wyspy Campbell (zajmie je Nowa Zelandia) i Macquarie (przyłączona do Australii).
Do 1820 r. - Myśliwi wyniszczają dla futer niemal wszystkie foki żyjące na Auckland, Macquarie i Campbell.
O wiele dłużej, bo cały wiek XIX, będzie trwało trzebienie wielorybów licznie żyjących w wodach Antarktyki.
1820 r. - Pozostający w służbie rosyjskiej niemiecki żeglarz Bellingshausen wykonuje pierwszą mapę Macquarie.
1821r. - Brytyjski statek Princess of Wales polujący na foki koło Wyspy Crozeta tonie, a rozbitkowie dwa lata spędzają na wyspie, zanim zostaną odnalezieni.
1822 - 1824 r. - Amerykanin Benjamin Morrell poluje w Antarktyce na foki.
Deklaruje, że jako pierwszy dokonał lądowania na Wyspie Bouveta, lecz prawdopodobnie w typowy dla siebie sposób kłamał. Może o tym świadczyć fakt, że w jego opisie nie ma wzmianki o charakterystycznym lodowcu wypełniającym krater wulkanu i przykrywającym niemal całą wyspę.
Morrell płynie potem do Wyspy Kerguelena i archipelagu Sandwich Południowy, a potem bada Morze Weddella. W 1823 r. dociera do 70o14’S na południe od Wyspy Kerguelena. Dzięki sprzyjającym wiatrom nie napotyka lodu, co zdaje się potwierdzać fantastyczną opowieść Poe’a o niezamarzniętym morzu wokół Bieguna Południowego.
W marcu 1824 r. Morrell napotyka Na Morzu Weddella nieznany dotąd ląd, który nazywa Nową Południową Grenlandią. Według jego relacji wyspa jest pełna ptaków oraz fok. Niestety, żaden z późniejszych badaczy nie natknął się na ląd rzekomo odkryty przez Morrella.
1825 r. - George Norris jako pierwszy ląduje na odkrytej przez siebie wyspie, którą nazywa Liverpool (Wyspa Bouveta) i ogłasza podporządkowanie jej Wielkiej Brytanii. Opisuje też drugą wyspę znajdującą się w pobliżu, nazwaną przez niego Thompson.
1833 r. - Brytyjski łowca fok Peter Kemp dostrzega ląd na południe od Wysp Kerguelena.
Odkrycie potwierdzą Amerykanie wielorybnik Thomas Lang (1849) i kapitan John Heard płynący z Bostonu do Melbourne (XII 1853). Wyspy otrzymają nazwę Heard na cześć amerykańskiego kapitana.
- 1840 r. - James Ross bada Wyspy Kerguelena, a botanik Hooker opisze ich roślinność w dziele Flora Antarctica.
Na jednej z Wysp Kerguelena wyprawa Rossa spotyka podobno ślady kopyt (racic?) na śniegu, choć nie ma tu zwierząt kopytnych. Podróżnicy rzekomo znajdują tam tajemnicze metaliczne kule. Według fantastycznej opowieści jeden z uczestników wyprawy C. Perry zabiera te kule do Wielkiej Brytanii jako swoistą pamiątkę. Jednak w lutym 1855 r. z niewiadomych przyczyn wyrzuci je do morza. Dziwaczna plotka głosi, że kule przynosiły nieszczęście, ponieważ zwabiły do Anglii tajemniczą i niebezpieczną istotę aż z południowej półkuli.
1841 r. - Angielski wielorybnik Dougherty dowodzący statkiem James Stewart opisuje małą wyspę na dalekim południu Pacyfiku. Wysepka Dougherty będzie potem poszukiwana przez kilku żeglarzy, aż w roku 1931 MacKenzie ze statku badawczego Discovery ostatecznie udowodni, że w tym rejonie nie ma żadnej wyspy. Chodziło więc o górę lodową.
1843 r. - Martin Dupeyrat na statku L’Olympe ląduje na Nowym Amsterdamie i Saint Paul, aby proklamować władzę Francji nad tymi wyspami. Jednak gubernator Réunion odmawia ratyfikacji tego aktu. Formalne przejęcie wysp przez Francję nastąpi więc dopiero w roku 1892.
1854 r. - W styczniu amerykański kapitan William Macdonald odkrywa nową wyspę (nazwana później Macdonald) koło Heard.
1855 r. - Amerykański łowca fok E. D. Rogers jako pierwszy ląduje na wyspie Heard.
Do 1880 r. większość fok z Heard i Macdonald zostaje wybita dla tłuszczu i skór, a wyspy opuszczone przez ludzi.
1857 r. - Austriacka wyprawa na fregacie Novara bada wyspę Saint Paul i rysuje jej pierwszą dokładną mapę.
1871 r. - Dowodzona przez Heurtina grupa Francuzów z Réunion próbuje osiedlić się na Nowym Amsterdamie. Po siedmiu miesiącach jednak rezygnują i opuszczają wyspę, pozostawiając na niej bydło.
1871 r. - Brytyjski statek Megaera rozbija się koło Saint Paul. Większość z 400-osobowej załogi przeżywa i zostaje odnaleziona 3 miesiące później.
1877 r. - Brytyjczycy próbują kopać węgiel na Wyspach Kerguelena, lecz jest on złej jakości i rezygnują.
Heard i Macdonald oraz Wyspy Księcia Edwarda należą do Brytyjczyków. Natomiast Kerguelen przypadnie Francji.
Europejczycy sprowadzą na Wyspy Kerguelena koty, króliki, psy, świnie, renifera i szczura.
1887 r. - Koło Wyspy Crozeta tonie francuski statek Tamaris. Ocaleni rozbitkowie lądują na Île de Cochons. Po jakimś czasie chwytają albatrosa, do nogi którego przywiązują list z prośbą o pomoc. Siedem miesięcy później list zostanie odnaleziony w osadzie Freemantle koło Perth w zachodniej Australii, lecz załogi Tamaris już nie udaje się uratować.
1893 r. - Francuski statek Eure pozostawia na Nowym Amsterdamie kilku marynarzy, którzy, zgodnie z prawem panującym na morzu, zostali skazani na samotność za przestępstwo.
1899 r. - Niemiecki statek Valdivia znajduje na Nowym Amsterdamie dzikie bydło porzucone 28 lat wcześniej.
1902 r. - Niemiecki geograf baron Erich von Drygalski (1865-1949) jako pierwszy bada naukowo wyspę Heard.
Od 1924 r. - Saint Paul i Nowy Amsterdam są francuską kolonią podległą władzom Madagaskaru. W roku 1949 powstaje Camp Heurtin, francuska baza na Nowym Amsterdamie.
1926 - 1936 r. - Wyspami Księcia Edwarda, Macdonald i Heard zarządza brytyjska kompania wielorybnicza.
1927 r. - Norweska ekspedycja pod dowództwem Haralda Horntvedta ląduje na Wyspie Bouveta i zajmuje ją dla Norwegii. Wielka Brytania nie chce tego uznać, ale Norwegowie wykorzystują brak dokładnych współrzędnych wyspy. Argumentują, że ląd przez nich zajęty ma inne położenie niż wyspa Liverpool odwiedzana wcześniej przez Brytyjczyków. Poza tym wskazują, że zajęli inny ląd, ponieważ obok brytyjskiej wyspy Liverpool ma znajdować się wyspa Thompson, której nie ma koło Wyspy Bouveta (z czasem okaże się, że wyspa Thompson nie istnieje). W przeciwieństwie do Norwegów Brytyjczycy nie potrafią wskazać dokładnych współrzędnych swojej wyspy, a zatem udowodnić, że ją faktycznie zajęli. W rezultacie rezygnują ze swoich roszczeń (1929).
1931 r. - Wytrzebienie fok na Wyspach Kerguelena oznacza koniec masowych polowań na te zwierzęta.
1938 r. - Francuski statek rybacki tonie koło Saint Paul. Załoga ma jednak radio i tą drogą wzywa pomocy. Komunikat odbiera radioamator w Stanach Zjednoczonych i dzięki niemu rozbitkowie zostają uratowani.
1947 r. - Wyspy Księcia Edwarda stają się posiadłością Republiki Południowej Afryki.
1947 r. - Australijczycy przyłączają Heard i Macdonald do swoich posiadłości.
1949 r. - Założenie francuskiej bazy naukowej na Wyspie Kerguelena.
1957 r. - Powstaje stacja meteorologiczna na Wyspach Księcia Edwarda.
1964 r. - Południowoafrykański lodołamacz Protector i towarzyszący mu statek towarowy płyną na Wyspę Bouveta, żeby sprawdzić, czy można tam umieścić stację meteorologiczną. Ku swemu zaskoczeniu znajdują tam łódź ratunkową, kilka wioseł i kilka szczątków świadczących, że ktoś przymusowo tam lądował i najprawdopodobniej zginął. Nie udaje się jednak ustalić, kiedy do tego doszło.
1971 r. - Wyspa Bouveta zostaje uznana za rezerwat przyrody.
22 IX 1979 r. - Amerykański satelita Vela przekazuje wiadomość o rozbłysku na Oceanie Indyjskim między Wyspami Księcia Edwarda i Crozeta. Siła rozbłysku wskazuje na próbę nuklearną, a w dodatku jest on podwójny, co odpowiada eksplozji promieniowania i zaraz potem eksplozji gorącego gazu. Sowieci, którzy właśnie podpisali umowę z USA o ograniczeniu prób jądrowych nie przyznają się do dokonania eksplozji. Niektórzy podejrzewają Izrael i RPA, ale nie ma dowodów. W imię utrzymania pokoju władze amerykańskie ogłaszają, że Incydent Vela to błędna obserwacja, a wybuch jądrowy nie miał miejsca.
Zagadka zostanie rozwiązana dopiero w 2018 r. Według meteorologów wiatry wiejące wokół Antarktyki powinny zanieść pyły radioaktywne na Ocean Indyjski i aż do Australii, a ujawnione badania faktycznie wykazują podwyższone stężenie radioaktywnego jodu w tarczycy owiec w Australii. Tajna próbna eksplozja nuklearna w 1979 r. została dokonana przez Izrael, a rząd USA to zataił, żeby nie eskalować napięcia na Bliskim Wschodzie.
- 1981 - 1982 r. - Norwescy uczeni odkrywają, że Wyspa Bouveta przesunęła się o ok. 5 km na zachód w stosunku do danych sprzed 200 lat. Powodem jest ogromna w tej okolicy aktywność tektoniczna dna oceanu, która przekłada się na wyjątkowo dużą prędkość ruchu płyt tektonicznych.