Timor
Od XIII/XIV w. - Timor położony daleko na wschodnim krańcu Małych Wysp Sundajskich służy jako miejsce pozyskiwania drewna sandałowego, hebanu, niewolników, miodu i wosku, które są eksportowane nawet do odległych Chin.
Druga połowa XIV w. - Hajam Wuruk, władca Madżapahit, formalnie panuje nad Timorem, lecz odległość od jawajskiej metropolii i położenie poza głównymi szlakami handlowymi powodują, że wyspa nie wzbudza większego zainteresowania, więc jest praktycznie niezależna. Timor rządzi się własnymi prawami, co najczęściej oznacza nieustające plemienne walki. Dodatkowo podsyca je handel niewolnikami, ponieważ poszczególne plemiona porywają swoich sąsiadów, aby sprzedawać ich jako niewolników.
1520 r. - Portugalia zajmuje Timor.
Wojsko łamie opór wodzów poszczególnych plemion, a portugalscy dominikanie kierują kolonizacją wyspy i nawracają mieszkańców na katolicyzm. Ze zmieszania portugalskich osadników i miejscowej ludności powstaje nowa ciemnoskóra grupa etniczna wyznająca katolicyzm i posługująca się językiem portugalskim. Holendrzy nazwą ten lud Czarnymi Portugalczykami (Zwarte Portuguezen).
1520 r. - Na północnym wybrzeżu Portugalczycy zakładają osadę Dili, która od 1596 r. będzie siedzibą kolonialnych władz.
1613 - 1618 r. - Holandia zajmuje zachodni Timor. Na zachodnim krańcu wyspy Holendrzy zakładają port i miasto Kupang. Natomiast wschodnia część wyspy należy do Portugalii.
1661 r. - Wschodni Timor uzysuje status portugalskiej kolonii ze stolicą w Dili.
1859 r. - Timor zostaje podzielony na podlegającą Holandii część zachodnią ze stolicą w Kupang i portugalską część wschodnią ze stolicą w Dili, co oficjalnie potwierdzą traktaty z roku 1860 i 1914.
1942 - 1945 r. - Japonia okupuje Timor.
1945 - 1950 r. - Po II wojnie światowej polityczny status Timoru Zachodniego staje pod znakiem zapytania ze względu na powstającą Republikę Indonezji i próby utworzenia Republiki Południowych Moluków. Dopiero w 1950 r. zachodnia część wyspy niegdyś należąca do Holandii zostaje ostatecznie przyłączona do Indonezji.
1951 r. - Portugalia przyznaje wschodniemu Timorowi status zamorskiej prowincji.
1975 r. - Po upadku faszystowskiej dyktatury w Portugalii Timor Wschodni ogłasza niepodległość, ale niedługo potem do kraju wdziera się indonezyjska armia i zaczyna okupację.
1976 r. - Indonezyjski rząd ogłasza przyłączenie dawnego portugalskiego Timoru do Republiki Indonezji, co wywołuje powszechne oburzenie. W Timorze Wschodnim zaczyna się partyzancka wojna, na co władze Indonezji odpowiadają terrorem i ludobójstwem. W ciągu 24 lat indonezyjskiej okupacji armia zamorduje ok. 200 tysięcy mieszkańców Timoru Wschodniego, a symbolem ludobójstwa stanie się masakra dokonana na mieszkańcach Dili w 1991 r.
1999 r. - Pod naciskiem protestów Timorczyków oraz opinii międzynarodowej rząd Indonezji wreszcie godzi się przeprowadzić referendum w sprawie niepodległości Timoru Wschodniego. Kiedy jednak ku zaskoczeniu władz Timorczycy zdecydowanie opowiadają się za niepodległością, wojsko i zwolennicy Indonezji po raz kolejny dokonują masowych mordów. W ciągu miesiąca ginie ok. 20 tysięcy ludzi i zostaje zniszczonych ponad 80% wszystkich budynków we wschodniej części wyspy. Mordy przerywa dopiero wkroczenie w październiku wojsk rozjemczych wysłanych przez ONZ.
2001 r. - Powstaje parlament, a rok później zostaje przyjęta konstytucja Timoru Wschodniego jako niezależnego państwa. Stolicą kraju jest Dili mające ponad 150 tysięcy mieszkańców.