Wczesna historia Indii

  • Po 40. tysiącleciu p.n.e. - Homo sapiens od północy zajmuje Indie i rozprzestrzenia się jako rasa australoidalna, wypierając praczłowieka i starsze odmiany zbliżone do neandertalczyka. Dominującą ludnością na subkontynencie są odtąd niewysokie, ciemnoskóre rasy bliskie Australijczykom oraz Negritos. Trudnią się myślistwem i zbieractwem. Narzędzia wyrabiają z drewna, kości i kamienia. Tworzą też sztukę, czego przykładem są jaskiniowe, naskalne malowidła w Bhimabetaka przedstawiające między innymi walczących wojowników i bydło.

  • Do ok. 12 000 r. p.n.e. - Australoidzi i Negritos zasiedlają cały Półwysep Indyjski łącznie z wyspami na południu. Migracje ułatwia niski poziom wód oceanu związany ze zlodowaceniem. Na przykład Cejlon łączy się z kontynentem przez wąski pomost lądowy.

  • Ok. 10 000 r. p.n.e. - Koniec zlodowacenia w Tybecie wywołuje wielkie powodzie na rzekach płynących z Himalajów i wzrost poziomu oceanu. Małe archipelagi przy brzegach subkontynentu oddziela szerszy pas wody.

Z północnego zachodu napływają ciemnoskóre plemiona drawidyjskie, reprezentujące kultury paleolityczne związane z Azją Zachodnią. Zasięg australoidów i Negritos jest stopniowo ograniczany do południowego Dekanu, Kerali, Cejlonu, dżungli Bengalu i Birmy (jako ludy Munda). Część z nich miesza się z przybyszami. Na Cejlonie zaś kształtuje się australoidalny ciemnoskóry lud Weddów.

Z czasem Drawidowie zajmą cały subkontynent i będą dominować przez kilka tysiącleci.

  • Od 7. tysiąclecia p.n.e. - Trwa zasiedlanie Tybetu.

  • Ok. 5000 r. p.n.e. - Rosnący poziom oceanu ostatecznie przekształca Cejlon w wyspę łączącą się z kontynentem jedynie za pośrednictwem Mostu Adama, czyli mielizn i łańcucha maleńkich wysepek ledwo wystających nad powierzchnię wody.

  • 2. tysiąclecie p.n.e. - Z północy i północnego zachodu napływają jasnoskórzy Ariowie. Z ich zmieszania z ludami drawidyjskimi i australoidalnymi powstanie charakterystyczna mozaika ras typowa dla Indii.

Część Drawidów przesuwa się daleko na południe, gdzie żyją we względnej izolacji, jak na przykład lud Toda z dolin w Górach Nilgiri (Góry Błękitne).

Australoidalni Weddowie przetrwają zaś na Cejlonie, lecz przyjmą indoaryjski język syngaleski.