Kalinga, Andhrowie i Państwo Wakataków
Ok. 260 r. p.n.e. - Po długich, krwawych walkach i poniesieniu ogromnych strat Maurjowie podbijają w końcu Dekan, na krótko dokonując zjednoczenia niemal całych Indii. Dekańscy władcy szybko jednak odzyskują swobodę dzięki oddaleniu od centrum monarchii i, wykorzystując postępujące osłabienie Maurjów, tworzą własne państwa
Ok. 230 r. p.n.e.- Buddyjscy Andhrowie (Telugowie) z południowo-zachodniego Dekanu tworzą silne państwo w rejonie rzeki Kriszna, które podbija cały zachodni Dekan.
Od II w. p.n.e. - Tamilski jest pierwszym zapisanym językiem Drawidów. Literatura tamilska (od ok. I w. n.e.) stanie się trzecią najbogatszą w Indiach po sanskryckiej i palijskiej.
Druga połowa II w. p.n.e. - Upadek Maurjów uwalnia południe Indii. Uniezależnia się królestwo Kalinga (Telugowie) we wschodnim Dekanie na północ od rzeki Godawari i na północ od królestwa Andhra.
I w. p.n.e. - Król Kharawela doprowadza państwo Kalinga do potęgi. W Dekanie walczy z Andhrami i Pandjami, najeżdża i rabuje Malwę (na północnym zachodzie). Przesuwa swoje granice coraz dalej na południe. Na wschodzie władza króla sięga do Orissy, gdzie za jego panowania powstaje szereg nowych świątyń w Bhuwaneśwar.
I w. p.n.e./I w. n.e. - Po śmierci Kharaweli imperium traci dawną siłę, chociaż nadal jest potęgą południowego i wschodniego Dekanu. Stopniowo rośnie jednak niezależność poszczególnych części państwa. Dodatkowym czynnikiem osłabiającym Kalingę jest rywalizacja z Andhrami, którzy zdobywają przewagę w walce o hegemonię w Indiach. Mimo to Kalinga przetrwa jeszcze długo.
Od I w. n.e. - Sanskryt staje się językiem literatury na równi z prakrytem (szczególnie z jego formą pali używaną przez buddystów). W IV-V w. panujący dotąd na południu Indii prakryt i przekształca się w uniwersalny język literatury, religii oraz polityki. Wiąże się to przede wszystkim z odrodzeniem hinduizmu, lecz także buddyści, a od VI w. dżiniści, zaczynają używać prakrytu w swoich dziełach. Kupcy indyjscy rozpowszechnią potem ten język w całej południowo-wschodniej Azji (rejon Irawadi, Dvaravati, Khmerowie, Czampa) oraz w Tocharistanie i Hotanie.
I w. n.e. - Nad rzeką Tungabhadra rozwijają się wspólnoty buddyjskie, które zapoczątkowują miasto Hampi.
Nazwa Hampi wywodzi się od nazwy rzeki Pampa oraz od Pampy, córki Brahmy. Według legendy Pampa miała zostać żoną boga Sziwy, lecz musiała długo czekać, ponieważ narzeczony postanowił odbyć medytację przed ślubem. Dopiero bóg miłości Kama przerwał medytację Sziwy, aby skrócić oczekiwanie Pampy, tym samym ściągając na siebie jego gniew. Ostatecznie ślub odbył się na górze nazwanej Heamakuta czyli Kupa Złota, ponieważ bogowie z nieba obsypali złotem Sziwę i Pampę. Pampa nakłoniła męża do osiedlenia się w Hampu, a to stało się powodem założenia świątyni.
W IV w. powstanie tu świątynia Wirupaksza (Pampapati) ku czci Sziwy. Heamakuta oraz świątynie w Hampi i w położonym na przeciwległym brzegu rzeki Anegondi stają się celem pielgrzymów z całych południowych Indii, zwłaszcza wyznawców Sziwy.
Ok. 80 - 104 r. n.e. - Gautamiputra Śatakarni rządzący w Andhra pokonuje Śaków i rozszerza państwo.
104 - 170 r. n.e. - Ciągłe walki Andhra i Śaków.
Ok. 170 - 194 r. n.e. - Król Andhrów, Śri Jadźna Śatakarni, rozszerza swoje państwo, zyskując dostęp do Morza Arabskiego na zachodzie i Zatoki Bengalskiej na wschodzie.
III w. n.e.- Bramin Windhjaśakti zakłada własne państwo nad górną Godawari. Formalnie jest zależny od Kalinga. Dynastia wywodząca się od niego nosi nazwę Wakataków.
III w. n.e. - Między rzekami Godawari i Kriszna powstaje państwo Wengi (Śalankajana). Pierwszym władcą jest Dewawarman.
IV w. n.e. - Walki między Pitribhatami i Matharami doprowadzają do rozpadu monarchii Kalinga na dwa państwa - północne rządzone przez ród Ganga i południowe, gdzie panuje ród Wisznukundin.
Wakatakowie znad Godawari, gdzie rządzi król Prawarsena I Samradża (syn i następca Windhjaśaktiego), wykorzystują kłopoty Kalingi, aby umocnić swoje państwo i przekształcić je w najsilniejszy organizm polityczny całego Dekanu.
Na południe od Wakataków rozwija się w tym czasie coraz silniejsze konkurencyjne państwo Kadambów.
Między Godawari i Kriszna utrzymuje się nadal państwo Wengi, a jego władca Hastiwarman skutecznie walczy z Samudraguptą.
Połowa IV w. n.e. - Rudrasena II zostaje pokonany przez Guptów i poślubia Prabhawati, córkę Ćandragupty II. Wakatakowie stają się wasalami Guptów.
V w. - Państwo Wakataków ulega osłabieniu i w końcu rozpada się na drobne księstwa.
Koniec V w. - Królestwo Wengi zostaje podbite przez Wisznukundinów rządzących w Andhra.
480 - 515 r. - Hariszena wykorzystuje osłabienie Guptów i jednoczy Wakataków, podbijając ich księstwa.
Jednak po jego śmierci królestwo znów ulega rozdrobnieniu.
VI w. - Ćaulukjowie podbijają księstwa Wakataków i Kadambów.