Wczesna historia południowej Afryki
Ok. 200 000 - 150 000 r. p.n.e. - Przybywający z północy pierwotny człowiek rozumny (Homo sapiens) zajmuje południe Afryki, lecz lokalna forma praczłowieka (Homo ergaster rhodesiensis) utrzyma się tu jeszcze parę tysiącleci. Sporadycznie dochodzi do krzyżowania się obu grup ludzi.
Ok. 100 - 70 tysięcy lat p.n.e. - W jaskini Blombos tuż koło wybrzeża Oceanu Indyjskiego powstają proste rysunki wykonane ochrą na kamieniu. Są to jedne z najstarszych przykładów plastyki człowieka Homo sapiens. Ludzie w Blombos tworzą też naszyjniki składające się z paciorków wytwarzanych z przedziurawionych muszelek i pozostawiają po sobie narzędzia. Kilka tysięcy lat później wejście do jaskini zostanie zasypane i jaskinia popadnie w zapomnienie aż do drugiej połowy XX w. Archeologiczne badania Blombos zaczną się w 1991 r. n.e.
Ok. 75 000 lat p.n.e. - Na południowym krańcu Afryki przeżywają nieliczne populacje ludzi szukające schronienia w warunkach załamania klimatu i pustynnienia Afryki po potężnej erupcji indonezyjskiego wulkanu Toba. Ludzie chronią się między innymi w jaskiniach Przylądka Igielnego.
Ponad 70 tysięcy lat p.n.e. - Na południu Afryki w Mpumalanga ludy buszmenoidalne budują wielkie kamienne konstrukcje służące jako obserwatoria astronomiczne i kalendarze.
68. tysiąclecie p.n.e. - Na wzgórzach Tsodilo na Kalahari działa prastare religijne sanktuarium związane z kultem wielkiego węża. Przez tysiące lat Buszmeni będą uznawać Tsodilo za obszar święty.
Ponad 40 tysięcy lat p.n.e. - We wschodniej części kontynentu w paśmie górskim Bomvu działa kopalnia Ngwenya (w języku suazi Krokodyl), gdzie jest wydobywana ochra ceniona jako czerwony barwnik.
Przed 20. tysiącleciem p.n.e. - Dominują zbieracko-myśliwskie plemiona Buszmenoidów i Pigmeje.
Buszmeni (San, Sab, Saab, Sagua) przybyli znad środkowego Nilu opowiadają, że pochodzą od ślepego myśliwego żyjącego w ciemnej jaskini, który odzyskał wzrok, gdy dotknął zwierząt i zaczął je hodować.
Legendy Buszmenów tłumaczą rozmaite aspekty natury. Na przykład Słońce według nich było kiedyś uwięzione pod ziemią, skąd wydobyli je pierwsi Buszmeni, a gwiazdy są rozpalonymi węglami, które pewna dziewczyna rzuciła na niebo, aby rozświetliły jej drogę. Najważniejsze gwiazdozbiory to Samica Antylopy (Kastor i Polluks), Samiec Antylopy (Procjon) i Lwica (Krzyż Południa). Według Buszmenów bóg Kaggen z krwi zwierząt stworzył wężowe bóstwa ziemi i antylopę, główne zwierzę łowne. Buszmeni rozwijają sztukę, na przykład zdobienie jaj uznawanych za symbole płodności (archeologiczne znalezisko z Diepkloof datowane na ponad 50 tysięcy lat p.n.e.).
Od 20. tysiąclecia p.n.e. - Buszmeni tworzą słynne naskalne malowidła.
Od 500 r. p.n.e. - Wschodni Bantu ekspandują na południe, przynosząc hodowlę bydła i owiec.
II - IV w. n.e. - Upowszechnia się znajomość obróbki żelaza związana z ekspansją rolników i hodowców Bantu wzdłuż dolin rzek. Część Buszmenoidów przejmie od Bantu umiejętność hodowli bydła, stając się Khoikhoi - nowym ludem posługującym się językiem z grupy khoisan. Większość myśliwych Buszmenów zostaje jednak wyparta lub wytępiona, zwłaszcza na wschodzie.
Od IV/V w. n.e. - Po przybyciu Bantu prastara kopalnia ochry Ngwenya jest miejscem wydobycia rudy żelaza jako źródła cennego metalu.
Do XV w. - Południowoafrykańskie ludy Bantu żyją w plemionach, zwykle rządzonych przez wodza.
Powstają trzy grupy Bantu: Szona, Sotho-Tswana i Nguni. Rozwija się plemienna demokracja, polegającą na okresowym zwoływaniu ogólnoplemiennej rady (u Tswana nosi ona nazwę kgotla), kiedy każdy może wyrazić swoje zdanie.
Od XVII w. - Wraz z białymi przybywają wcześniej nieznane choroby (grypa, odra, ospa, gruźlica): szybko rośnie śmiertelność wśród Buszmenoidów.
Do XIX w. - Ludy posługujące się językami khoisan i bantu mieszają się (w tym małżeństwa służące umocnienia przymierza), przejmują swoje języki i styl życia. Murzyńscy rolnicy i pasterze Khoikhoi często żyją w symbiozie (wzdłuż górnej Oranje). Część Murzynów, jak Nama (Damara) i Herero w Namibii, przejmuje myśliwsko-zbieracki tryb życia Buszmenów.
XIX - XX w. - Kolonializm niszczy dotychczasowe struktury polityczne i społeczne, przynosząc wzorce europejskie i chrześcijaństwo.