Widżajanagar
- 1336 - 1356 r. - Harihara I (Hukka) rozbija muzułmanów i zostaje radżą Widżajanagaru ze stolicą w Hampi. Zakłada dynastię Sangama (od imienia swego ojca), stanowiącą boczną linię Jadawów (według tradycji, ród Jadawów zapoczątkował Dridhaprahara, wasal Ćaulukjów w IX w.).
Muzułmański gubernator Malik Muhammad Makbul ucieka do Delhi, a w mieście Widżajanagar nad rzeką Tungabhadra powstaje twierdza, ważny ośrodek nowego hinduistycznego państwa.
1337 - 1346 r. - W wieloletnich walkach król Harihara rozbija Hojsalów i buduje południowoindyjskie imperium od Morza Arabskiego do Zatoki Bengalskiej. Na lini rzek Tungabhadra i Kriszna powstaje szereg twierdz, które powstrzymają najazdy muzułmanów przez niemal 300 lat.
1356, 1365 r. - Bukka I (1356-1377, brat Harihary) prowadzi wyniszczające wojny z Bahmanidami.
1377 - 1404 r. - Król Harihara II (syn Bukki I). Znacznie rozszerza granice państwa. Widżajanagar jest znany z zamorskiego handlu z Persją i Europą. Kwitnie architektura i malarstwo.
Potęgę Widżajangaru utrzymują też następni władcy: Wirupaksza I (1404-1405), Bukka II (1405-1406), Dewaraja I (1406-1422), Ramaczandra (1422), Wirawidżaja I (1422-1426), Dewaraja II (1426-1446, odpiera ataki Ahmad Szacha I, umacnia swoje panowanie w Kerali, zajmuje Kalikat), Wirawidżaja II (1446-1447) i Mallikardżuna (1447-1465).
1465 - 1485 r. - Król Wirupaksza II (syn Wirawidżaji II), ostatni z rodu Sangama. W wojnach z sąsiadami traci spore terytoria, zwłaszcza na rzecz Sułtanatu Delhijskiego.
1486 - 1490 r. - Król Narasimha zakłada dynastię Saluwa i odbudowuje siłę państwa.
Po śmierci Narasimhy o władzę w państwie walczą jego synowie Thimmabhupala (1491) i Immadi Narasimha (1491-1505), doprowadzając do wojny domowej.
1505 - 1509 r. - Po długiej, wyniszczającej wojnie zwycięża w końcu Wira Narasimha i zakłada nową dynastię Tuluwów.
1509 - 1529 r. - Król Krisznadewa Radża, następca i brat Wiry, reorganizuje administrację oraz armię, rozszerza granice i przekształca Widżajanagar w najsilniejsze państwo południowo-wschodnich Indii. Tę pozycję królestwa utrzymają potem jego brat Ajćuta (129-1542) i Wenkata I (1542-1543), syn Ajćuty.
1565 r. - Muzułmanie ogłaszają świętą wojnę i tworzą koalicję wymierzoną w hinduskie królestwo. W bitwie nad rzeką Kriszna Rama Radża (Sadaśiwa, 1543-1569, bratanek Ajćuty) ponosi klęskę.
1569 - 1572 r. - Tirumala przejmuje władzę i zakłada dynastię Arawidów.
Widżajanagar nie jest jednak dawną potęgą ani za jego rządów, ani za Śrirangi I (1572-1586, syn Tirumali).
1586 - 1614 r. - Król Wenkata II (syn Tirumali) odbudowuje siłę Widżajanagaru i nawet prowadzi podboje, chociaż pozycja króla jest bardzo niestabilna. Po jego śmierci przez 8 lat toczą się wyniszczające walki o władzę. Tron zdobywają Śriranga II (1614-1615, bratanek Wenkaty), Ramadewa (1615-1633, syn Śrirangi II) i Wenkata III (1633-1642, wnuk brata Tirumali).
1642 r. - Po śmierci Wenkaty III kraj rozpada się na niezależne księstwa, mimo trwania formalnej władzy Śrirangi III (1642-1659, bratanek Wenkaty III).
1645 - 1654 r. - Muzułmanie z północy ostatecznie zajmują tereny Widżajanagaru i włączają do ekspandującego Państwa Wielkiego Mogoła. Ostatni, zdetronizowany monarcha Śriranga III umrze w 1679 r. jako symbol minionej świetności państwa. W XX w. ziemie dawnego Widżajanagaru wejdą w skład indyjskich stanów Tamilnad i Andhra Pradesh.