Monowie w Dvaravati i Haripunczaja
VI w. - W dolnym biegu rzeki Menam (Mae Nam) wpadającej do Zatoki Syjamskiej powstaje lokalna monarchia Dvaravati. Ludność to rolnicze plemiona Mon. Głównym źródłem dochodów państwa jest pośrednictwo w handlu między basenem Irawadi na zachodzie i Khmerami na wschodzie. Władcy i większość mieszkańców wyznają buddyzm.
Druga połowa VI w. - Czenla próbuje podbić Dvaravati, lecz napotyka bardzo silny opór i musi zrezygnować.
Mimo zwycięstwa zagrożenie ze strony Czenla nie ustaje, więc władca Dvaravati zwraca się do Chin po pomoc. Co prawda Chiny ograniczają się tylko do interwencji dyplomatycznej, ale Czenla nie ma już siły, by jeszcze raz podjąć próbę podboju Dvaravati.
- 648 r. - Według Kronik północnych pochodzący z Taxila (Takkasila) w Indiach król Kalavarnadish przybywa do Dvaravati i zakłada miasto Lavapura (Lopburi, Lavo).
Tajska tradycja zaś głosi, że wcześniej, bo już w 638 r. do Dvaravati przyjechał król Kakabatr z północnych Indochin, a król Kalavarnadish to jego syn.
- Druga połowa VII w. - Dvaravati wchłania państwo Czitu, wasala Khmerów, rozciągając swoją władzę na północno-wschodnią część Półwyspu Malajskiego.
Kraj podlega wpływom kultury indyjskiej i buddyzmu. Z drugiej zaś strony wysyła trybut do Chin, żeby zapewnić sobie przychylność wielkiego sąsiada z północy. W chińskich zapiskach Dvaravati pojawia się jako Tou-ho-lo.
663 r. - Córka władcy Dvaravati, księżniczka Jamadevi, zakłada własne państwo ze stolicą w Haripunczaja w górnym biegu Menam. Z czasem okazuje się ono do pewnego stopnia konkurentem Dvaravati w handlu.
IX - X w. - Stolicą Dvaravati zostaje miasto Lavapura (Lopburi, Lavo), dając swą nazwę całemu państwu.
Jest to silny organizm polityczny dążący do zdominowania całego obszaru między Mekongiem i Morzem Andamańskim. Prowadzi liczne łupieżcze i zaborcze wojny z Pjü na zachodzie, Haripunczaja na północnym wschodzie i Kambodżą. Okazuje się jednak, że ciągłe walki wyczerpują siły państwa, ponieważ ludność musi ponosić koszty utrzymania armii, a pola uprawne i miasta są w dużym stopniu zdewastowane przez walczące wojska.
X/XI w. - Dvaravati po khmersku zwane Lavodaypura zostaje podporządkowane Kambodży i pozostanie pod jej panowaniem do XIII w.
1000 r. - Król Lavo traci władzę w Dvaravati, ale zostaje królem Haripunczaja.
W osłabionym Dvaravati zaś rządzi książę Tambralinga.
XI - XIII w. - W Dvaravati kilkakrotnie dochodzi do antykhmerskiego powstania, lecz wszystkie te bunty kończą się klęską.
1115, 1155 r. - Dvaravati wysyła trybut do Chin.
Koniec XIII w. - Dvaravati zwane Lavapura lub Lavo zrzuca wreszcie władzę Khmerów.
1289 r. - Dvaravati wysyła ambasadora do Chin, co wskazuje, że państwo jest już samodzielne.
Do 1292 r. - Królestwo Haripunczaja zostaje podbite przez Tajów napływających z północy. Odtąd trwa taizacja Monów, którzy w ciągu następnych stuleci stracą swoją kulturową odrębność i ostatecznie wtopią się w Tajów.