Wenad (Kollam) i Trawankor
- 1299 - 1314 r. - Rawi Warma Kulaśekhara uniezależnia się od Pandjów i zakłada państwo dynastii Wenad ze stolicą w Kollam.
Królestwo Wenad walczy z islamem do śmierci Rawi. Potem jednak rozpada się na mniejsze monarchie, ale zazwyczaj rządzą nimi członkowie rodu Wenad.
XIV - XVII w. - Mimo naporu islamu i rozdrobnienia politycznego południowo-zachodni kraniec Półwyspu Indyjskiego pozostaje hinduistyczny.
Początek XVII w. - Muzułmański pielgrzym Baba Budan wprowadza uprawę kawy na południu Indii. W przyszłości produkcja kawy stanie się specjalnością tej części Półwyspu Indyjskiego.
1658 - 1663 r. - Holenderska Kompania Wschodnioindyjska podporządkowuje sobie królestwa Kollam, Kodungallur i Koczin.
1729 r. - Na tron królestwa Wenad wstępuje Martanda Warma (Marthanda Varma) należący do panującego rodu Wenad. .
Energiczny władca odbudowuje osłabioną gospodarkę, opierając ją głównie na produkcji i eksporcie przypraw, co prowadzi do konfliktu z Holendrami, którzy chcą zmonopolizować niezwykle lukratywny handel przyprawami.
- 1739 - 1741 r. - Wojna Wenad z Holendrami.
Martanda Warma reorganizuje państwo, usuwa przeciwne mu rody i buduje silną armię zawodową liczącą ok. 50 tysięcy żołnierzy. Wzoruje się na armiach europejskich ze ściśle określoną hierarchią, posłuszeństwem wobec dowódców oraz harmonijnym współdziałaniu całych oddziałów zamiast indywidualnych pojedynków wojowników. Wyposaża swoich żołnierzy w europejską broń i poprzez ćwiczenia każe stale utrzymywać ich gotowość bojową. W 1739 r. armia Warmy zajmuje holenderską faktorię, a w 1741 r. pokonuje wojska Holenderskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej w bitwie pod Kolaczel. W rezultacie potężna Kompania musi wycofać się z zachodniego wybrzeża.
Po 1740 r. - Martanda Warma wprowadza kolejne prawa ograniczające możliwość prowadzenia handlu przyprawami, a potem także innymi towarami. Kupcy muszą wykupić od króla licencję na handel. Sprytny władca zawiera też umowy handlowe z syryjskimi chrześcijańskimi kupcami, żeby zrównoważyć handel holenderski. Dzięki tym posunięciom Trawankor zdobywa dominującą pozycję w handlu na Oceanie Indyjskim. Przejmuje także cały południowoindyjski handel przyprawami, zwłaszcza pieprzem, oraz kamieniami szlachetnymi i złotem, co szybko przynosi gigantyczne zyski.
1746 r. - Martanda Warma opanowuje całą Keralę aż do Koczin, tworząc nowe królestwo Trawankor.
Jako pobożny hinduista a jednocześnie niewiarygodnie bogaty władca Warma funduje poświęconą Wisznu wspaniałą świątynię Padmanabhaswamy w Thiruvananthapuram (w malajalam i po tamilsku Miasto Ananty, czyli jednego z wcieleń Wisznu).
Wybór miejsca nie jest przypadkowy, ponieważ ważne centrum kultu Wisznu działa tu już od kilkunastu stuleci i wspominają o nim niektóre Purany. Martanda Warma chce jednak dodatkowo ozdobić prastare sanktuarium, dać wyraz pobożność i zadziwić świat swoim bogactwem, co mu się udaje. Cała zewnętrzna powierzchnia ogromnej budowli oraz zdobiące ją tysiące rzeźb są pokryte warstwą złota, co dało asumpt do nazwania jej Złotą Świątynią. Miejscowa ludność zaś opowiada o bogactwach ukrytych w ścianach świątyni przez członków królewskiego rodu Wenad. Wewnątrz świątyni faktycznie znajdują się zamknięte pomieszczenia, do których przez następnych kilkaset lat nie ma wstępu żaden człowiek, czy to kapłan czy władca. W tych miejscach władcy Trawankoru zgromadzili bogate dary dla bogów w postaci złota, kamieni szlachetnych i wyrobów jubilerskich. Dopiero w 2011 r. na mocy decyzji sądu najwyższego specjalna siedmioosobowa komisja otworzy masywne drzwi prowadzące do pięciu ogromnych skarbców, gdzie badacze odkryją niewiarygodne bogactwa, między innymi kilka ton kosztowności. Znawcy oszacują wartość wszystkich bogactw zgromadzonych w Padmanabhaswamy na co najmniej 22 miliardy amerykańskich dolarów.
Krążą jednak legendy o klątwie, która rzekomo dotknęła uczestników włamania do skarbców, powodując u nich choroby, a może nawet śmierć. Tylko jeden szósty skarbiec pozostanie szczelnie zamknięty, ponieważ jego naruszeniu skutecznie sprzeciwią się kręgi religijne. Nikt więc w 2011 r. nie wie, co kryje się za potężnymi żelaznymi drzwiami, na których przedstawiono dwie wielkie kobry. Niektórzy przypuszczają, że kobry strzegą podziemnego tunelu, a inni mówią o połączeniu z dnem oceanu. Według nich po otwarciu tajemniczych drzwi woda zaleje całe Indie.
1757 r. - Trawankor pomaga królestwu Koczin obronić się przed ekspansją monarchii Kalikat z północy.
1758 - 1798 r. - Po śmierci Martandy Warmy jego następcą na tronie jest Dharma Radża, który czyni z Trawankoru największą potęgę południowych Indii.
Rośnie jednak zagrożenie ze strony Brytyjczyków stopniowo zajmujących ziemie na północ od Trawankoru i próbujących przejąć handel na Oceanie Indyjskim.
1800 r. - Powstanie ludności w Trawankorze, żądającej poprawy warunków jej życia. Co prawda władze tłumią bunt, lecz nadal trwa kryzys gospodarki i wciąż rośnie niezadowolenie ludności, co sprzyja mieszaniu się Brytyjczyków w sprawy państwa.
Do 1812 r. - Cała Kerala dostaje się pod wpływ Brytyjczyków.
1829 - 1847 r. - Radża Swati Tirumal rządzi w Trawankorze.
Dzięki jego wysiłkom Trawankor przeżywa rozwój gospodarki, szkolnictwa i kultury. Modernizacja państwa trwa do 1861 r., lecz jednocześnie rosną wpływy brytyjskie. W końcu Trawankor nadal pozostając pod władzą radżów stanie się częścią brytyjskich Indii, a potem wejdzie w skład indyjskiego stanu Kerala.