Liberia
1817 r. - Dwaj amerykańscy niewolnicy zostają uwolnieni i odesłani do Afryki. Osiedlają się na wysepce Sherbro na południe od Sierra Leone. W 1820 r. na wysepce ląduje następna grupa byłych niewolników. Wkrótce przeniosą się do Sierra Leone. Formalnie jest to pierwsza próba oddania Afryce zabranej jej ludności.
1822 r. - Amerykańskie Towarzystwo Kolonialne kupuje tereny koło przylądka Cape Mesurado na zachodnim wybrzeżu Afryki (Wybrzeże Pieprzowe), aby mogli tam zamieszkać wyzwoleni murzyńscy niewolnicy z USA. W istocie chodzi o pozbycie się z USA niewygodnych wyzwoleńców i utworzenie amerykańskiej kolonii. Stolicą zostaje miasto Monrovia (nazwane tak na cześć prezydenta Monroe), a w 1824 r. kolonia otrzymuje nazwę Liberia (od łacińskiego liber - wolny). Flaga nowego państwa jest wzorowana na amerykańskiej. Sześć czerwonych i pięć białych pasów pokrywa całą flagę. a w rogu znajduje się niebieski kwadrat z białą gwiazdą.
Językiem urzędowym jest angielski, a pierwszym gubernatorem zostaje biały Amerykanin. Oprócz nielicznej ludności afroamerykańskiej, głównymi tubylczymi plemionami Liberii są Dan, Kru, Mandingo, Kpelle i Bassa.
1833 r. - Powstaje drugi kraj afroamerykanów pod nazwą Maryland (w 1857 r. przyłączy się do Liberii).
1841 r. - Pierwszy czarnoskóry prezydent Liberii J. Roberts.
1847 r. - Proklamowanie republiki ze stolicą w Monrovii i konstytucją wzorowaną na amerykańskiej (prezydent, dwuizbowy parlament). Tubylcy są grupą dyskryminowaną przez liberyjskie prawo.
1848 r. - Wielka Brytania jako pierwsza uznaje istnienie państwa liberyjskiego.
1848 - 1849 r. - Amerykański inżynier F. E. Forbes odkrywa pismo vai używane przez ludy Mande.
1857 r. - Wprowadzenie liberyjskiego dolara jako oficjalnej waluty.
1865 r. - Liczba przywiezionych byłych niewolników sięga tylko ok. 19 tysięcy, ale to oni jako lepiej wykształceni i bogatsi, rządzą miejscową ludnością szacowaną na 1,5 miliona.
Murzyni z USA wprowadzają segregację rasową i ograniczają swobodę plemion, wyznaczając im szesnaście terytoriów.
Odróżniają się od miejscowych „dzikusów” strojem, zwyczajami i religią przywiezionymi z Ameryki, a po niewielu latach zaczynają regularne polowania na niewolników, którzy są im niezbędni do pracy oraz jako przedmiot eksportu do krajów muzułmańskich. Niewolnicy są wykorzystywani na plantacjach. Pracują co najmniej od wschodu Słońca, zwykle otrzymując jeden posiłek dziennie. Nierzadkie są przypadki zabójstwa niewolników, których nie chroni prawo.
Ok. 40% ludności wyznaje chrześcijaństwo przywiezione z Ameryki lub narzucane przez misjonarzy i władze. Na drugim miejscu jest islam, a poza tym kilkanaście procent stanowią animiści.
1871 - 1925 r. - Okres gospodarczego uzależnienia Liberii od europejskich państw kolonialnych, które eksploatują miejscowe zasoby drewna i kauczuku oraz rozwijają uprawę roślin użytkowych.
1885, 1892 r. - Umowa z Wielką Brytanią i traktat z Francją (spore terytorialne straty Liberii na rzecz Francji) ustalają granice Liberii.
Od XIX/XX w. - Liberia eksportuje głównie naturalny kauczuk, a także kawę, kakao, banany i cenne gatunki drewna.
1904 - 1910 r. - Za prezydentury A. Barclaya zaczyna się stopniowy proces emancypacji tubylców, którzy dążą do zrównania ich praw z prawami panujących grup napływowych. Na przykład W. W. Harris (działa również na Wybrzeżu Kości Słoniowej) w 1910 r. zaczyna antyeuropejski ruch Afrykanów odwołujący się do zasad chrześcijaństwa.
1911 r. - Liberia zawiera umowę z Brytyjczykami o wymianie z Sierra Leone obszaru Morru.
Od 1925 r. - Firma Firestone Plantations Company (USA) monopolizuje handel z Liberią.
1943 - 1971 r. - Prezydent W. V. S. Tubman. Przyciąga obcy kapitał (ponad 50 firm), zmniejszając udział kapitału USA.
1945 - 1947 r. - Po latach protestów miejscowa ludność zostaje formalnie zrównana w prawach z przybyszami ze Stanów Zjednoczonych, lecz tradycyjne rasistowskie praktyki utrzymują się jeszcze długo.
Druga połowa XX w. - Liberia jest potęgą w wydobyciu rud żelaza, diamentów i złota. Należy do głównych przewoźników tanimi (lecz niestety w złym stanie technicznym) statkami. Kiedy zapotrzebowanie na te usługi spada, w Liberii pojawiają się problemy gospodarcze i seria wewnętrznych konfliktów narodowościowych i politycznych.
1980 r. - Pierwszy w Liberii wojskowy przewrót, zabójstwo prezydenta W. R. Tolberta (1971-1980) i ustanowienie krwawej dyktatury sierżanta S. K. Doe.
1985 r. - Po kilku latach represji Doe niemal spacyfikował Liberię, więc podejmuje próbę legitymizowania swojej władzy poprzez ogłoszenie wyborów. Ma nadzieję, że je wygra. Rzeczywistość okazuje się jednak inna i przez kilka tygodni nadzorowana przez Doe komisja wyborcza „liczy” głosy, co wywołuje nowe protesty i nową falę represji ze strony władz. Wojna domowa tli się przez następne lata.
1989 r. - C. Taylor z partyzantami z Wybrzeża Kości Słoniowej wyposażonymi przez Libię napada Liberię. Władzę przejmuje P. Y. Johnson (1990), który każe torturować i zabić schwytanego Doe (sfilmowane tortury pokazuje telewizja) oraz jego zwolenników. W roku 1997 Taylor zbrojnie obala Johnsona (ucieka do Nigerii, a potem trafia przed Trybunał Haski jako zbrodniarz) i zostaje prezydentem-dyktatorem. Nadal jednak toczy się okrutna wojna między oddziałami rządowymi, partyzantami i poszczególnymi plemionami.
2002 - 2003 r. - Leymah Roberta Gbowee, działaczka pokojowa i założycielka organizacji znanej jako Masowy Ruch Kobiet doprowadza do szeregu kobiecych manifestacji, które wymuszają przerwanie wyniszczającej wojny domowej w Liberii.
2005 r. - Wybory prezydenckie wygrywa Ellen Johnson Sirleaf, pierwsza w Afryce kobieta-prezydent.
Sirleaf walczy o prawa najuboższych, umarza niespłacalne długi państwa, które wyniszczają Liberię, wprowadza prawa chroniące homoseksualistów przed prześladowaniami. W 2006 r. powołuje komisję prawdy mającą wyjaśnić i uspokoić polityczne zatargi w Liberii.
2011 r. - L. Gbowee, E. Johnson Sirleaf wraz z T. Karman z Jemenu otrzymują Pokojową Nagrodę Nobla.
2014 - 2016 r. - Epidemia gorączki krwotocznej ebola przywleczona z Sierra Leone pustoszy kraj.
2020 r. - Epidemia Covid-19.