Zwierzę moralne

Nobis ipsi molesti sumus, si modo amore nostri
modo taedio laboramus, infelicem animum nunc
superbia inflamus nunc cupiditate distendimus,
alias voluptate lassamus, alias sollicitudine
exurimus – quod est miserrimum, numquam
sumus singuli: necesse est itaque assidua sit
in tam magno victorum contubernio rixa.

Jesteśmy sami dla siebie uprzykrzeni, gdyż borykamy się
bądź to z przesadną miłością własną, bądź to
z obrzydzeniem do siebie. Naszą nieszczęsną duszę raz
rozdyma pycha, a raz rozsadza żądza. Wyniszcza nas
już to nadmiar rozkoszy, to znowu trawi zgryzota.
A najgorsze jest, że nigdy nie możemy być sami: z
konieczności więc w takim zbiorowisku wad musi
się toczyć ustawiczna walka.

(Seneka)