Wyspy południowego Pacyfiku
Od IX/X w. - Żeglarze z centralnej Polinezji opowiadają o nieznanym, zimnym lądzie, który dostrzegają na dalekim południu. Bohaterem tych opowieści bywa półlegendarny Ui-te-Rangi-Ora z Rarotonga, jeden z największych żeglarzy świata i odkrywca dużych obszarów Pacyfiku.
Prawdopodobnie jednak Polinezyjczycy obserwują nie stały ląd, lecz góry lodowe dryfujące na wodach Antarktyki.
XIII w. - Maorysi docierają do wysp (w przyszłości archipelag Auckland) na południe od Nowej Zelandii.
Osiedlają się na nowo odkrytym lądzie, lecz szybko odkrywają, że wyspy są zbyt chłodne i nie zapewniają warunków do życia. Ostatecznie więc osadnicy porzucają niegościnny archipelag który pozostanie bezludny i zapomniany przez następne cztery stulecia.
1806 r. - Abraham Bristow, kapitan brytyjskiego statku wielorybniczego, odkrywa bezludne wyspy na południe od Nowej Zelandii. Nazywa je Auckland na cześć Williama Edena hrabiego Auckland.
Rok później archipelag zostanie uznany za posiadłość Imperium Brytyjskiego. Wkrótce na wyspach powstaną czasowe bazy wielorybników i łowców fok.
4 I 1810 r. - Pracujący dla australijskiej firmy Campbell z Sydney łowca fok kapitan Frederick Hasselborough (Hasselburgh) odkrywa bezludną wyspę na wschód od archipelagu Auckland. Kapitan nazywa wyspę i cały archipelag Campbell.
11 VII 1810 r. - Na południe od Campbell F. Hasselborough odkrywa wyspę, którą nazywa Macquarie na cześć Lachlana Macquarie, gubernatora Nowej Południowej Walii. Odtąd wyspa jest zarządzana przez gubernatora Nowej Południowej Walii.
Co ciekawe, Hasselborough pisze, że znalazł na wyspie szczątki statku. W tym samym roku do Macquarie dociera inny Brytyjczyk kapitan Smith i on również opisuje duży wrak. Niektórzy sądzą, że chodzi o resztki któregoś statku z zaginionej w 1788 r. ekspedycji La Pérouse’a.
4 XI 1810 r. - F. Hasselborough umiera u wybrzeży Campbell, tonąc w zatoce Perseverance Harbour znanej też jako South Harbour.
Do 1820 r. - Myśliwi wyniszczają dla futer niemal wszystkie foki żyjące na Auckland, Macquarie i Campbell.
O wiele dłużej, bo przez cały XIX w., będzie trwało trzebienie wielorybów licznie żyjących w okolicznych wodach.
1820 r. - Pozostający w służbie rosyjskiej niemiecki żeglarz Bellingshausen wykonuje pierwszą mapę Macquarie.
1839 r. - Francuski badacz Antarktyki Dumont d’Urville odwiedza archipelag Auckland.
1840 r. - Brytyjczyk J. Ross przebywa krótko na wyspach Auckland.
Lata 1840. - Maorysi z plemienia Ngati Mutunga z Chatham osiedlają się na wyspie Enderby w archipelagu Auckland.
1841 r. - Angielski wielorybnik Dougherty dowodzący statkiem James Stewart opisuje małą wyspę na dalekim południu Pacyfiku dostrzeżoną mniej więcej w połowie odległości między wyspą Macquarie i Przylądkiem Horn.
Istnienie wyspy potwierdzą kapitan Keates na statku Louise w 1860 r. i kapitan Stannard na statku Cingalese w 1886. Wysepka Dougherty będzie potem poszukiwana przez kilku żeglarzy, lecz bez rezultatu.
Od 1847 r. - Wyspy Auckland są administrowane przez Nową Zelandię.
W 1863 r. zaś brytyjski parlament zdecyduje o przyłączeniu archipelagu Auckland do Nowej Zelandii.
1850 r. - Brytyjczyk Charles Enderby zakłada osadę Hardwicke, która ma być początkiem trwałej kolonizacji archipelagu Auckland. Pomagają mu Maorysi Ngati Mutunga. Jednak zimno, wiatr i typowe dla południowego Pacyfiku bardzo częste opady zmuszą osadników do porzucenia Hardwicke już w 1852 r.
Koniec XIX w. - Brytyjczycy wprowadzają hodowlę owiec na wyspie Campbell.
Zrezygnują w 1931 r., kiedy światowy kryzys gospodarczy drastycznie ograniczy popyt na wełnę.
1890 r. - Nowa Południowa Walia przekazuje Macquarie pod zarząd Tasmanii, a od 1901 r. wyspa należy do Australii.
1909 r. - Urodzony w Anglii australijski żeglarz John King Davies (1994-1967) Wyrusza z Sydney do wyspy Macquarie, a stamtąd przez południowy Pacyfik do Przylądka Horn, aby zweryfikować informacje o wyspie Dougherty. Wykazuje, że poszukiwany od kilku dekad ląd nie istnieje, a mimo to Dougherty wciąż pojawia się na mapach. W roku 1931 MacKenzie na statku badawczym Discovery jeszcze raz udowodni, że w tym rejonie nie ma żadnej wyspy. Prawdopodobnie chodziło o górę lodową. Dougherty po raz ostatni znajdzie się na mapie w 1934 r.
Od 1933 r. - Wyspa Macquarie jest obszarem ochrony przyrody.
Lata 1940. - Nowa Zelandia przez kilka lat utrzymuje stację meteorologiczną w archipelagu Auckland.
Później zaś umieszcza tam automatyczną stację sejsmologiczną, ponieważ ten rejon często nawiedzają trzęsienia ziemi. Auckland nie ma stałych mieszkańców w ciągu całego XX w.
1941 r. - Podczas II wojny światowej powstaje brytyjska baza wojskowa na Campbell.
Po wojnie pozostanie tylko jako stacja meteorologiczna z niewielką załogą.
1995 r. - Ludzie mieszkający dotąd w stacji meteorologicznej na Campbell opuszczają wyspę. Na miejscu pozostaje tylko automatyczna stacja meteorologiczna niewymagająca obecności człowieka.
Od 2003 r. - Na wyspie Campbell odradza się populacja ptaków wyniszczanych dotąd przez zawleczone przez ludzi szczury. Jest to rezultat trwającej dwa lata akcji odszczurzania.