Wyspa Bouveta
1739 r. - Francuz Jean-Baptiste Charles Bouvet de Lozier odkrywa małą, bezludną wyspę, w istocie szczyt wulkanu, na granicy pływającego lodu na południowym Atlantyku. Błędnie określa położenie wyspy, przez co następni żeglarze nie mogą jej odnaleźć aż do 1808 r.
1808 r. - Brytyjski wielorybnik kapitan James Lindsay natrafia na wysepkę na południowym Atlantyku i nazywa ją Wyspą Lindsaya (Wyspa Bouveta).
1822 - 1824 r. - Amerykanin B. Morrell polujący w Antarktyce na foki twierdzi, że jako pierwszy lądował na Wyspie Lindsaya. Prawdopodobnie jednak kłamał. Może o tym świadczyć fakt, że w jego opisie nie ma wzmianki o charakterystycznym lodowcu wypełniającym krater wulkanu i przykrywającym niemal całą wyspę.
1825 r. - George Norris ląduje na odkrytej przez siebie wyspie, którą nazywa Liverpool (Wyspa Bouveta) i ogłasza podporządkowanie jej Wielkiej Brytanii.
Opisuje też drugą wysepkę znajdującą się w pobliżu, nazwaną przez niego Thompson.
1927 r. - Norweska ekspedycja pod dowództwem Haralda Horntvedta ląduje na Wyspie Bouveta i zajmuje ją dla Norwegii. Wielka Brytania nie chce tego uznać, ale Norwegowie wykorzystują brak dokładnych współrzędnych wyspy. Argumentują, że ląd przez nich zajęty ma inne położenie niż wyspa Liverpool odwiedzana wcześniej przez Brytyjczyków. Poza tym wskazują, że zajęli inny ląd, ponieważ obok brytyjskiej wyspy Liverpool ma znajdować się wyspa Thompson, której nie ma koło Wyspy Bouveta (z czasem okaże się, że wyspa Thompson nie istnieje). W przeciwieństwie do Norwegów Brytyjczycy nie potrafią wskazać dokładnych współrzędnych swojej wyspy, a zatem udowodnić, że ją faktycznie zajęli. W rezultacie rezygnują ze swoich roszczeń (1929).
1964 r. - Południowoafrykański lodołamacz Protector i towarzyszący mu statek towarowy płyną na Wyspę Bouveta, żeby sprawdzić, czy można tam umieścić stację meteorologiczną. Ku swemu zaskoczeniu znajdują tam łódź ratunkową, kilka wioseł i kilka szczątków świadczących, że ktoś przymusowo tam lądował i najprawdopodobniej zginął. Nie udaje się jednak ustalić, kiedy do tego doszło.
1971 r. - Wyspa Bouveta zostaje uznana za rezerwat przyrody.
1981 - 1982 r. - Norwescy uczeni odkrywają, że Wyspa Bouveta przesunęła się o ok. 5 km na zachód w stosunku do danych sprzed 200 lat. Powodem jest ogromna w tej okolicy aktywność tektoniczna dna oceanu, która przekłada się na wyjątkowo dużą prędkość ruchu płyt tektonicznych.