Bermudy

  • 1. tysiąclecie p.n.e. - Kartagińskie statki sporadycznie przepływają Atlantyk, a żeglarze, na przykład Himilkon, donoszą o niesamowitym Morzu Sargassowym na południe od Bermudów i wyspach po drugiej stronie oceanu.

  • VI w. n.e. - Irlandzki mnich św. Brandan dopływa prawdopodobnie do bezludnych Bermudów i zachwyca się ich klimatem. Opisuje białe, mówiące ptaki (cahaw wydające dźwięki podobne do ludzkiej mowy). Na mapach pojawia się potem Wyspa św. Brandana (Martin Behaim narysuje ją na swoim globusie w 1492 r.), czasem utożsamiana z legendarnymi Wyspami Szczęśliwymi.

.- 1492 r. - Kolumb przepływa przez Morze Sargassowe na południe od Bermudów, lecz nie odnotowuje istnienia tych wysp. Opisuje jedynie ogromny obszar oceanu wypełniony przez pływające glony, które wyglądają przerażająco, lecz nie przeszkadzają w żegludze.

  • 1505 r. - Hiszpański żeglarz Juan de Bermudez rozbija się na archipelagu, który zostanie potem nazwany jego imieniem. Już w roku 1511 hiszpański historyk włoskiego pochodzenia Peter Martyr d’Anghiera (1457-1526) publikuje mapę pokazującą wyspę La Bermuda.

  • 1515 r. - Juan de Bermudez po raz drugi odwiedza archipelag, ale tym razem z kronikarzem Oviedo de Valdésem. Statki nie mogą jednak bezpiecznie zbliżyć się do brzegów z powodu złej pogody.

  • Od XVI w. - Rośnie zła sława Bermudów.

Już Himilkon i Kolumb pisali o morskich potworach i dziwnych zjawiskach, a kolejni żeglarze odwiedzający te wody dodają własne złe doświadczenia. Bermudy pozostają niezamieszkałe z wyjątkiem rozbitków z zatopionych statków, którzy czekają na odnalezienie przez przepływające statki. Z drugiej strony położenie archipelagu na szlaku przez Atlantyk wyklucza ich omijanie. Na przykład hiszpańska Srebrna Flota co kilka lat przepływa na południe od Bermudów, chociaż katastrofy na niebezpiecznych bermudzkich rafach są dość częste. Na północ od Bermudów zaś burze zbierają żniwo na trasie do holenderskich, francuskich i angielskich kolonii w Ameryce.

  • 1609 r. - Brytyjski statek Sea Venture pod wodzą kapitana George’a Somersa wiozący osadników do Ameryki zostaje zepchnięty z kursu przez huragan i oddzielony od reszty płynącej floty. Statek jest uszkodzony, więc po natrafieniu na rafy koralowe przy Bermudach kapitan celowo rozbija go, żeby uniknąć zatonięcia. 150 pasażerów i żeglarzy, pies oraz zaopatrzenie dla kolonii w Nowej Anglii zostają uratowani. Jest to początek systematycznej kolonizacji tych wysp. Ze szczątków statku rozbitkowie budują dwa mniejsze statki, a armaty przenoszą do niewielkiego fortu, w którym zgromadzili ocaloną żywność i narzędzia. Brytyjczycy odkrywają na wyspie zdziczałe świnie, które pozostawili inni żeglarze. Większość podróżników opuszcza potem wyspy na nowych statkach i dociera do Jamestown, gdzie akurat trwa klęska głodu. Zniechęceni decydują się wtedy na powrót do Anglii.

Tymczasem pozostali na Bermudach zaczynają budować nową kolonię.

  • 1610 r. - W Londynie zostaje opublikowana książka o odkryciu Bermudów A Discovery of the Bermudas, otherwise called the Ile of Devils. Jej autorami są Thomas Gates, George Sommers i kapitan Newport.

  • 1612 r. - Wielka Brytania opanowuje Bermudy. Na wyspach rządzi kompania Sommers Isles Company.

  • 1622 r. - W Londynie ukazuje się pierwsza mapa Bermudów wykonana przez Richarda Norwooda.

  • 1684 r. - Bermudy zostają kolonią brytyjską po rozwiązaniu Sommers Isles Company. Gospodarka wysp opiera się na plantacjach i rybołówstwie oraz produkcji soli morskiej, a z czasem również na budowie statków. Powstaje nawet bardzo szybki bermudzki statek znany jako Bermuda sloop. Przede wszystkim jednak wyspy są ważnym punktem na morskich szlakach handlowych.

  • XVIII w. - Murzyńscy niewolnicy stają się stopniowo głównym składnikiem miejscowej ludności (w XIX w. ponad połowa populacji)

  • XIX w. - Rośnie znaczenie Bermudów w Imperium Brytyjskim jako bazy wojskowej na drodze przez Atlantyk. Na największej wyspie Long Island powstaje stolica Bermudów Hamilton. Hamilton zostaje częściowo zbudowane na palach, co wynika z jego niskiego położenia i częstych huraganów, które wpędzają na wyspy wielkie masy wody.

  • 1834 r. - Zniesienie niewolnictwa, choć Murzyni nadal nie mają praw równych z białymi.

  • 1861 - 1865 r. - Bermudy są centrum handlowym zaopatrującym Konfederację podczas wojny secesyjnej.

  • 1920 - 1933 r. - Przez Bermudy jest przemycany do USA alkohol zakazany podczas amerykańskiej prohibicji.

  • Lata 1940. - Armia amerykańska obsadza Bermudy, żeby zabezpieczyć je przed ewentualną niemiecką inwazją.

  • Po 1945 r. - Bermudy stają się centrum bankowym z dala od rządów poszczególnych państw i policji, dzięki czemu mogą tu być dokonywane nie całkiem legalne operacje, przynoszące jednak wymierne korzyści samym wyspiarzom.

  • 1964 r. - Vincent Gaddis, amerykański dziennikarz, publikuje w magazynie Argosy artykuł o tak zwanym Trójkącie Bermudzkim. Rok później pisze książkę Invisible Horizons. Gaddis sugeruje, że na obszarze między Bermudami, Porto Rico i Florydą działają nieznane (według niektórych nawet nadprzyrodzone) siły odpowiedzialne za dziwne, niezrozumiałe zjawiska, siły zakłócające kompasy i radary, porwania ludzi, zaginięcia statków i samolotów.

Jako wcześniejsze przykłady tajemniczych zjawisk wiązanych z Trójkątem Bermudzkim można wymienić opis podróży Himilkona a potem relację Kolumba, który odnotował w tym rejonie anomalie w działaniu kompasu, a także tajemnicze światła nad morzem uznane za ognie palone na lądzie. Potem jednak okazało się, że ląd był zbyt daleko, aby Kolumb mógł go dostrzec.

Dziwne światła, kule, iskry oraz fenomeny magnetyczne i anomalie pogody będą tam obserwowane między innymi w latach 1955, 1964 i 1974.

Jedno z pierwszych głośnych zaginięć dotyczy wielkiego (165 m długości) amerykańskiego statku transportowego Cyclops z 236 ludźmi na pokładzie, który płynął z brazylijską rudą manganu: 4 marca wyruszył z Barbados, a po 9 marca 1918 roku, kiedy statek opuścił wody Małych Antyli nikt nie widział statku ani jego szczątków i załogi. Zniknięcie Cyclopsa jest uznawane za największą morską katastrofę w dziejach Stanów Zjednoczonych.

W grudniu 1925 r. amerykański masowiec Cotopaxi wiozący węgiel z Charleston do Hawany po sztormie tonie przy wschodnim wybrzeżu Florydy (wrak zostanie odkryty w 2020 r.).

Słynny amerykański lotnik C. Lindbergh odnotował niebezpieczne zakłócenia w pracy kompasu, kiedy 13 lutego 1928 r. leciał z Kuby nad Bahamy. Nad cieśniną Florydzką stwierdził, że kompas kręci się bezładnie, a potem wpadł w mgłę, z której nie umiał się wydostać. Twierdzi, że mgła „podążała za nim”, kiedy próbował wznieść się wyżej. Przez kilka godzin leciał więc kierując się wskazaniami kompasu i własną intuicją. Kiedy wreszcie wyleciał z mgły, odkrył, że jest nad Bermudami, czyli kilkaset kilometrów na wschód od planowanego kursu. Gdyby mgła nie ustąpiła a on leciał dalej, spadłby do oceanu.

Taki los spotkał dwa inne samoloty w latach 1928 i 1943, które rozbiły się tam z powodu wadliwych wskazań kompasu.

Natomiast 5 XII 1945 r. być może z powodu anomalii magnetycznych zniknęło bez śladu 5 samolotów wojskowych (słynny lot 19) lecących z Florydy. Zanim urwała się łączność, dowodzący eskadrą Charles C. Taylor przekazał przez radio, że nie wiedzą, gdzie są, a morze wygląda dziwnie. Zaginęło 14 pilotów. Co więcej, wysłany na poszukiwania hydroplan Mariner również nigdy nie wraca do bazy. Za to załogi przepływających w pobliżu statków zauważyły ognisty rozbłysk w powietrzu, co wskazuje, że Mariner prawdopodobnie eksplodował.

30 stycznia 1948 r. znika samolot Star Tiger lecący na Bermudy z Santa Marii na Azorach. Rok później 17 stycznia 1949 r. samolot Star Ariel leci z Bermudów do Kingston na Jamajce. Pilot przekazuje radiowo, że ma dobrą pogodę, a niedługo potem samolot znika. W roku 1970 zaś amerykański pilot B. Gernon wlatuje w dziwną chmurę, gdzie traci radiowy kontakt z ziemią i kompas przestaje działać. Na szczęście pilot zachowuje zimną krew, ignoruje wskazania kompasu i kierując się wzrokiem oraz rozsądkiem szczęśliwie opuszcza niebezpieczną chmurę.

W 1974 r. na radarze amerykańskiego statku w pobliżu Florydy pojawia się ląd tam, gdzie w rzeczywistości jest tylko morze. Po przybyciu do portu radar statku zostaje dokładnie sprawdzany, ale nie wykazuje żadnych uszkodzeń.

Jedną z najciekawszych jest opowieść Amerykanina J. Thorne’a. W roku 1975 Thorne fotografował burzę w pobliżu Bahamów. Dopiero po wywołaniu fotografii odkrywa, że na jednej z nich obok błyskawicy widać staroświecki żaglowiec. Wielu komentatorów chce uznać to za dowód realnego istnienia legendarnego Latającego Holendra.

W drugiej połowie XX w. dokładne pomiary satelitarne wykazują, że w rejonie Bermudów występuje lokalne obniżenie poziomu oceanu związane z zaburzeniami grawitacji. W dodatku badania ziemskiego magnetyzmu potwierdzają, że faktycznie jest to obszar anomalii, co tłumaczyłoby magnetyczne i elektryczne zjawiska widziane na przykład przez Kolumba. Niektórzy próbują wyjaśniać katastrofy za pomocą wielkich bąbli metanu uwalnianych z hydratów (metan uwięziony w lodzie) na dnie i przewracających nawet duże jednostki pływające. Faktem jest, że silny Prąd Zatokowy szybko roznosi szczątki zacierając ślady katastrofy, a wraki statków lub samolotów mogą znikać w głębi Rowu Puerto Rico. To tworzy aurę tajemniczości i daje pożywkę fantastom, którzy sugerują nawet, że Trójkąt Bermudzki to tajna baza lub portal kosmitów.

  • 1968 r. - Bermudy otrzymują autonomię w obrębie Wielkiej Brytanii i demokratyczną konstytucję.

  • 1973 r. - Prezydent Richard Sharples zostaje zamordowany w wyniku narastających napięć etnicznych. Dochodzi do zamieszek (1973-1974), które zmuszają Wielką Brytanię do rozmów o przyznaniu Bermudom niepodległości.

  • 1977 r. - Egzekucja zabójcy prezydenta wywołuje trzydniowe zamieszki.

  • 1978 r. - W grudniu płynący z Bremerhaven do Savannah ogromny, bo mający 260 m długości niemiecki statek transportowy München znika na oceanie i mimo poszukiwań nikt nie znajduje żadnego śladu. Dla fantastów to kolejny dowód oddziaływania Trójkąta Bermudzkiego, a dla naukowców prawdopodobny przykład działania monstrualnych fal zbójeckich powstających poprzez nałożenie (interferencję) kilku dużych fal.

  • 3 X 1986 r. - Na sowieckim okręcie podwodnym pływającym w pobliżu Bermudów dochodzi do eksplozji i pożaru, co trzy dni później kończy się zatonięciem jednostki. Katastrofa jest dużym zagrożeniem, ponieważ wraz z okrętem zatonęło 16 rakiet balistycznych z głowicami jądrowymi.

  • 1995 r. - Referendum w sprawie przyznania Bermudom niepodległości kończy się zdecydowanym zwycięstwem zwolenników utrzymania jedności z Wielką Brytanią. Ewentualna niepodległość oznaczałaby wysokie koszty utrzymania administracji i ambasadorów nie dając w zamian nic konkretnego.

Amerykańskie bazy wojskowe na Bermudach zostają zlikwidowane.

  • XX/XXI w. - Bermudy są jednym ze spokojniejszych krajów świata. Stanowią ważne centrum bankowości. Głównym zagrożeniem dla mieszkańców nie są problemy cywilizacyjne, ekonomiczne czy polityczne, lecz burze, jak choćby wyjątkowo silny huragan Bertha, który spada na Bermudy w roku 2008.