Znaczenie mimiki, gestów i wybranych symboli

Patrzenie wprost na drugą osobę – szczerość, zaufanie, śmiałość lub ewentualnie wyzwanie.

Opuszczenie oczu – rezygnacja z czujności, poddanie, nieśmiałość i słabość.

Omijanie wzrokiem drugiej osoby – nieszczerość, niechęć.

Opuszczone powieki, przymknięte oczy – senność, nuda.

Zaciśnięte usta, napięte powieki, opuszczone brwi, a zwłaszcza ich wewnętrzne końce –** **gniew.

Kąciki ust ściągnięte do tyłu, uniesione brwi, powieki odsłaniają białka oczu nad tęczówką –** **strach.

Uniesiona górna warga, zmarszczony nos, lekkie zmrużenie oczu – obrzydzenie (wstręt).

Ściągnięty, ewentualnie lekko uniesiony jeden kącik ust, lekkie przekręcenie głowy – niechęć, pogarda.

Uniesione kąciki ust i policzki, zmarszczki przy zewnętrznych kącikach oczu – radość, uśmiech, szczęście.

Opuszczone kąciki ust i policzki, uniesione wewnętrzne końce brwi –** **smutek.

Opuszczona żuchwa, uniesione brwi, szeroko otwarte oczy – zaskoczenie. zdziwienie, ciekawość.

Broda uniesiona i wysunięta do przodu – duma.

Pokazanie zębów, pięści lub penisa w erekcji – groźba, agresja, samcza siła.

Ziewanie (rozwarcie szczęk i niepełne ukazanie zębów) – senność (niedotlenienie), niechęć, znudzenie.

Dotknięcie językiem (polizanie) lub wargami (pocałunek) – pierwotnie karmienie dziecka z ust do ust, miłość

Obwąchiwanie, dotknięcie nosem – bliskość, miłość.

Dotykanie kogoś lub pocieranie (zwłaszcza dłonią), objęcie ramionami – bliskość, miłość.

Uniesiona lub wyciągnięta do przodu dłoń – pozdrowienie, powitanie, pokojowe zamiary.

Pokręcenie głową w lewo i prawo – w większości kultur przeczenie (oznacza nie).

Kilkakrotne skłonienie głowy (ruch w dół i do góry) - w większości kultur potwierdzenie (oznacza tak)

Skłonienie głowy (ukłon), oparcie się na kolanach (klęknięcie) – szacunek, czasem poddaństwo.

Odwrócenie się tyłem – lekceważenie, niechęć, pogarda.

Wspólne jedzenie – zaufanie, przyjaźń.

Ekstaza – przejście do innej rzeczywistości, kontakt ze światem duchowym.

Obcy, nieznany – wrogi, zły, wyłączony z praw wspólnoty, zwłaszcza etycznych, nie-człowiek.

Swój, znany – przyjazny, dobry, członek wspólnoty, godna szacunku istota ludzka.

Wysoki i niski wzrost człowieka – władca i poddany, arystokrata i plebejusz.

Bezbronne dziecko – pokój, łagodność.

Twarz – tożsamość (stąd pareidolia – dostrzeganie twarzy w przedmiotach, które nabierają cech ludzkich).

Oko – widzenie, dusza, siły duchowe.

Głowa, czaszka – moce duchowe, umysł, inteligencja.

Dłoń – wola człowieka, praca, twórczość.

Krew – życie, siła życiowa, dusza człowieka, pokrewieństwo, braterstwo.

Duch, dusza – przeciwieństwo materii, aktywność, energia, niebo, wieczność.

Ciało – przeciwieństwo ducha, zwykle bierność, materia, ziemia, doczesność.

Kobiece pośladki, genitalia, piersi – pierwiastek żeński, erotyka, matka, płodność.

Penis w erekcji, fallus, szerokie ramiona – pierwiastek męski, erotyka, płodność, władza, siła.

Hermafrodyta, transwestyta – często jedność przeciwieństw.

Seks analny – pogarda, poniżenie, u Rzymian kciuk wsunięty między zgięte palce, u Germanów wyprostowany środkowy palec wystający z pięści, u Słowian dłoń w zgiętym przedramieniu.

Mleko – życie, pokarm, matka.

Jedzenie – pokój, przymierze, radość, dobro, błogosławieństwo.

Odchody (kał) – podłość, bezwartościowy odpad, pogarda.

Przednie i tylne – głowa i odbyt, lepsze i gorsze, przyszłe i przeszłe, postępowe i konserwatywne.

Górne i dolne – lepsze i gorsze, władza i podporządkowanie, boskie i ziemskie, duch i materia.

Prawe – prawa, zwykle sprawniejsza ręka, lepsze, właściwe, dobre.

Lewe – lewa, zwykle mniej sprawna ręka, gorsze, niewłaściwe, niedobre.

Poziome – ziemskie, współczesne, zwyczajne.

Pionowe – nieziemskie, wznoszące lub opadające jako drzewo, słup lub drabina.

Przestrzeń – wolność, wielość możliwych dróg.

Małe pomieszczenie – ograniczenie, niewola, uwięzienie.

Niebo – duchowość, siły nadnaturalne, doskonałość, wieczność, bóstwa górne.

Ziemia – materia, pramatka, płodność, kobieta, doczesność, bóstwa dolne, telluryczne.

Słońce, światło, lampa – duch, bóstwo, życie, rozum.

Księżyc – antyteza Słońca, noc, tajemnica, bóstwo, kobieta.

Gwiazdy (astronomiczne) – bóstwa nieba, siedziba bogów, porządek, przeznaczenie.

Planety – w astrologii moce wpływające na człowieka.

Kometa – zapowiedź zmiany, znak od bogów.

Zenit – najwyższe położenie, szczyt, zwykle sukces.

Wschód – początek, nadzieja.

Zachód – koniec, kres nadziei.

Zaćmienie Słońca – zagrożenie, zakłócenie porządku, znak niezadowolenia bogów.

Pory dnia i roku – życiowy, ziemski lub kosmiczny cykl często wiązany z kołem.

Dzień – światło, dobro, jasność, świadomość, życie.

Noc – mrok, zło, tajemnica, sen, śmierć.

Wiosna – narodziny, zmartwychwstanie, radość, młodość.

Lato – dojrzałość, rozkwit życia, szczęście.

Jesień – schyłek, starość.

Zima – smutek, kres, śmierć.

Czas – następstwo zjawisk, pór dnia i roku, procesy rozwoju liniowego lub cyklicznego.

Jubileusze, rocznice, cykliczne święta – pamięć o przeszłości, tradycja. Rocznica - co roku w dniu danego wydarzenia (na przykład urodziny), 25 lat po wydarzeniu (w kulturze Zachodu srebrny jubileusz), 50 lat po wydarzeniu (złoty jubileusz), stulecie po stu latach... Cykl świąt związany z życiem społecznym (święta państwowe) lub religijnym (rok liturgiczny) i cykle wieloletnie (na przykład w cywilizacjach Ameryki Środkowej).

Góra, szczyt – władza, droga do nieba.

Jaskinia, podziemia – pramatka, ziemia, ciemne moce, piekło.

Źródło – początek, punkt wyjścia.

Rzeka – czas, zmienność, życie, los.

Ocean – nieskończoność, potęga.

Kamień – trwałość, siła, ziemia, matka, przodkowie.

Kryształ górski – czystość.

Woda, deszcz – czystość, płodność, szczęście, życie.

Powietrze, wiatr – lekkość, zmienność, duch, warunek życia, ale też zagrożenie.

Ogień – siła, życie, alchemiczna transmutacja, groźba.

Metal – moce kosmiczne, siła.

Złoto – moce słoneczne, wieczność, władza, bogactwo.

Srebro – moce księżycowe, mistycyzm, bogactwo.

Żelazo, żelazna podkowa, topór, miecz, nóż – siła, szczęście, obrona przed złymi mocami.

Diament – niezniszczalność, wartość.

Rtęć – ezoteryka, tajemne moce.

Sól – czystość, odpędzanie złych mocy, czasem wartość danej idei lub przedmiotu.

Drzewo – oś świata, droga do nieba, drzewo życia, fallus.

Złamane drzewo, kwiat lub słup – śmierć.

Lotos – transcendencja, duchowość wyrosła na błocie materii.

Róża – uroda, zwłaszcza kobiety, często miłość.

Rośliny, kwiaty i nasiona – szczęście, radość, bogactwo, płodność.

Ziarna zbóż – powodzenie, płodność. Posypanie nimi panny młodej przynosi szczęście: Rzymianie zastępują ziarno rzucanymi ciastkami (I w. p.n.e.), a Europejczycy tortem (od XVI-XVII w.).

Korzeń – początek, pochodzenie, podstawa.

Pies – wierność, posłuszeństwo.

Wilk – antyteza psa, niezależność lub wrogość wobec człowieka.

Kot – niezależność, wdzięk, magia, tajemnica.

Lew, tygrys, jaguar, orzeł – dostojeństwo, siła, władza.

Byk, baran, rogi – władza, siła, agresja.

Jeleń, poroże – zmiana rozgałęzionego poroża to odrodzenie bogactwa życia, słoneczne moce.

Słoń – szczęście, moc.

Ptak, skrzydło – powietrze, wolność, niebo.

Kogut – odwaga.

Wąż – ziemia, woda.

Wąż pożerający własny ogon, czyli** Uroboros** – cykl, nieskończoność w strefie śródziemnomorskiej i Europie.

Smok – siła, moce nadludzkie, szczęście lub zagrożenie.

Żółw – długowieczność, tradycja, powolność.

Żaba – deszcz, woda.

Ryba – płodność, fallus, bogactwo.

Motyl – ulotność chwili, nietrwałość piękna, reinkarnacja.

Pszczoła – pracowitość, odwaga.

Muszla – skarb, bogactwo, mistycyzm, kobiece genitalia.

Ogon – symbol zwierzęcości i dzikości, zaprzeczenie człowieczeństwa.

Ozdoba głowy: pióropusz, wysoka czapka, tiara, korona – władza, dostojeństwo.

Broń, topór, miecz – siła, agresja, władza.

Maska – inna rzeczywistość, inna osoba.

Lustro – inna rzeczywistość, świat duchowy, czasem przejście w zaświaty, pomnożenie.

Naczynie – kobieta, płodność.

Droga – los, życie, poszukiwanie.

Skrzyżowanie dróg – konieczność wyboru, niepewność.

Drabina – droga do nieba, a przejście pod drabiną przecina tę drogę i przynosi nieszczęście.

Pionowy słup – droga do nieba.

Piramida, wieża – droga do nieba.

Brama, most – przejście do innej rzeczywistości.

Książka – mądrość.

Słowo, nazwa, imię, głoska, litera – istota i ideowy równoważnik nazwanego obiektu, moc stwórcza, świat równoległy lub alternatywny wobec materialnej rzeczywistości.

Liczba 0 – nicość, pierwotna jedność.

Liczba 1 – początek, jedność świata, ja.

Liczba 2 – dualizm, przeciwieństwo, inny.

Liczba 3 – dynamizm, łączenie przeciwieństw.

Liczba 4 – w wielu kulturach kwadratowa ziemia, stabilność.

Liczba 5 – pięć żywiołów, pentagram, liczba doskonała w Azji Wschodniej.

Liczby pierwsze 1, 3, 5, 7, 11, 13 … – liczby magiczne lub święte.

Punkt • najmniejsza całość, konkretne miejsce.

Linia prosta ⎯ droga duchów, bogów i władców.

Strzałka → ruch, kierunek, wskazanie.

Krzyż 🞣 łączenie i dopełnianie się poziomego i pionowego, ziemi i nieba.

Ukośny krzyż ╳ Słońce.

Trójkąt ▲ triada kosmicznych mocy lub bogów, dynamizm.

Kwadrat ■ całość, ziemia, tajemne moce, stabilizacja.

Gwiazda (figura geometryczna) 🟄 🟌 🟐 🟒 współistnienie sił, wymiarów i tendencji.

Pentagram (pięcioramienna gwiazda) ☆ pięć żywiołów tworzących świat.

Półksiężyc ☾ Księżyc, niebiańskie moce, tajemnica.

Koło, okrąg ◯ ☉ ⨁ całość, jedność, cykl, krążenie, nieskończoność, często Słońce.

Kula ⬤ całość, doskonałość.

Spirala, labirynt jednotorowy (unikursalny) – droga, rozwój, cykl, los, przeznaczenie, alegoria życia.

Labirynt wielotorowy – niepewna droga, poszukiwanie, zagadka, nieznana przyszłość, alegoria życia.

Znaczenie mimiki, gestów i wybranych symboli

Przedstawiony zestaw obejmuje tylko wybrane przykłady symboli. Co więcej, ten sam obiekt może mieć całkowicie odmienne znaczenie symboliczne w różnych tradycjach. Poza tym człowiek rozwija złożone systemy konwencjonalnych symboli stosowanych na przykład w chemii i fizyce, w astronomii, astrologii, w komunikacji (znaki drogowe), technice i wielu innych dziedzinach. Najbardziej rozbudowanym i uniwersalnym systemem znaków jest język, który ma przekazywać myśli i emocje człowieka i służyć komunikacji. Na nim zaś z czasem zostaje nabudowane pismo, które koduje język i stanowi niezwykle istotny element decydujący dla rozwoju zaawansowanej cywilizacji.