Innowacyjność, koncepcje wynalazku, narzędzia i maszyny
Punktem wyjścia dla rozwoju techniki jest innowacyjność rozumiana jako zdolność do opracowywania i wprowadzania zmian mających ułatwić i usprawnić określone działania człowieka. Zazwyczaj innowacyjny jest pojedynczy człowiek-wynalazca zdolny do kreatywnego myślenia nieszablonowego i wystarczająco odważny libertyn (w wymiarze politycznym liberał), aby odrzucać konwencje, lub zmieniać obowiązującą tradycję. Z drugiej strony innowacyjne mogą być też zorganizowane grupy pracujące nad określonym zagadnieniem (zespoły badawcze, think tanks) lub klasy społeczne, na przykład inteligencja, która potrafi odchodzić od utartych, tradycyjnych sposobów myślenia i działania wcześniej uznawanych za niezmienne lub wręcz święte.
Z postawy innowacyjnej wyrastają wynalazki, czyli nowe, wcześniej nieznane lub przynajmniej niestosowane rozwiązania określonego problemu praktycznego. Wynalazek może mieć charakter fizyczny jako stosunkowo nieskomplikowane narzędzie zwykle odpowiadające pojęciu maszyny prostej lub jako maszyna składająca się z określonej, czasem bardzo dużej, liczby elementów. Jednak w miarę rozwoju techniki wynalazkami coraz częściej stają się złożone procedury i metody działania w ramach technologii. Poza tym jest też wiele wynalazków niematerialnych odnoszących się do kultury, życia społecznego czy ekonomii, czego przykładem są pismo, pojęcie liczby, pieniądz, system bankowy, organizacja armii czy świadczenia socjalne.