Realizacja potrzeb na poziomie osoby
Po zaspokojeniu potrzeb fundamentalnych rozumianych jako określone fizyko-chemiczne warunki środowiska i czysto fizjologicznych jak tlen, woda, jedzenie, odpoczynek, sen czy całościowo rozumiane zdrowie, rozwijają się potrzeby na poziomie psychicznym.
system nerwowy dostarcza bodźców, żeby utrzymać aktywność mózgu. Nie może być tych bodźców zbyt wiele, ponieważ to prowadzi do przeciążenia i z czasem do uszkodzenia funkcjonowania mózgu. Nie może ich też być zbyt mało, bo to powoduje deprywację - pozbawienie mózgu bodźców i jego wadliwą pracę, co może wyrażać się na przykład jako halucynacje, wizje oraz stany nadmiernego pobudzenia na przemian ze stanami ospałości i zobojętnienia;
po zaspokojeniu potrzeb elementarnych człowiek bardziej zwraca uwagę na swoje bezpieczeństwo rozumiane jako wolność od strachu przed zagrożeniami. W danych okolicznościach szuka więc schronienia przed szkodliwymi lub wrogimi działaniami innych, aby osiągnąć spokój;
następnym etapem zaspokajania potrzeb jest dążenie do wygody - stanu, kiedy, na przykład dzięki technologii, codzienne życie nie wymaga szczególnego wysiłku i nie przysparza kłopotów;
tak rodzi się pragnienie osobistego szczęścia, czyli długotrwałego zadowolenia z życia, a jednym z podstawowych elementów składowych szczęścia jest zaspokojenie potrzeby bycia akceptowanym wyrażającej się w postaci przynależności do grupy (afiliacji) oraz miłości i seksu. Samotność bowiem wyniszcza zarówno w kategoriach psychicznych, jak też biologicznych, sprzyja depresjom i chorobom, co może prowadzić do skrócenia życia.
Czasem dążenie do zaspokojenia pragnień przybiera formy patologiczne. Tak pojawia się psychopatia - postawa skrajnie egocentryczna (egoizm), ukierunkowana wyłącznie na własne korzyści i własne odczucia bez liczenia się z odczuciami innych (niezdolność do empatii). Psychopata postrzega rzeczywistość subiektywnie, czyli zgodnie ze swoimi wyobrażeniami i pragnieniami, lecz w oderwaniu od rzeczywistości obiektywnej czy społecznej. To może prowadzić do manipulowania innymi, wykorzystywania ludzi, okrucieństwa, zachowań sadystycznych i zbrodni, a w wymiarze politycznym do autorytaryzmu i wojny. Inną formą patologii na poziomie psychicznym jest socjopatia, która oznacza niezdolność do zachowań prospołecznych, do budowania wspólnoty i postępowania zgodnego z przyjętymi normami społecznymi (amoralność).