Ekonomia, obyczaje, etyka, prawo i polityka
U podstaw życia społecznego leży biologicznie uwarunkowana dążność do pozostawienia potomstwa i zapewnienia mu dobrobytu, a metodą osiągania tego celu jest ekonomia właściwa dla danego poziomu zaawansowania techniki i technologii, czyli organizacji pracy. To zaś narzuca ludziom określone obyczaje i podział pracy między grupy zawodowe działające w różnych sektorach gospodarki, jak na przykład rolnicy, rzemieślnicy, handlowcy lub urzędnicy, czyli pracownicy administracji.
Konsekwencją rozwoju technologii i społecznego podziału pracy jest powstanie struktur władzy kierującej społeczeństwem i wpływającej na procesy gospodarcze. Inaczej mówiąc pojawia się system polityczny właściwy dla danego etapu ewolucji społeczeństwa.
Równolegle do określonego typu gospodarki, obyczajów danej społeczności, struktury społecznej oraz instytucji politycznych kształtuje się odpowiednie prawo formalnie regulujące relacje między członkami społeczeństwa i legitymizujące władzę polityczną. Prawo ma utrzymać porządek, zapewnić bezpieczeństwo i dać ludziom poczucie sprawiedliwości oraz stabilność potrzebną do funkcjonowania gospodarki.
Obok prawa funkcjonuje akceptowany społecznie, chociaż niesfornalizowany w postaci prawa, system etyczny wskazujący ludziom hierarchię wartości uznanych za właściwe, zwykle w dużej części zbieżną z zasadami prawa. Na podstawie tych ogólnych wskazań etycznych charakterystycznych dla danego społeczeństwa oraz przyjętego światopoglądu każda osoba wypracowuje swój system moralny, czyli indywidualną hierarchię wartości traktowanych jako zasady właściwego postępowania.